Brrr, koud.

De winter is in het land. Veel te vroeg, als je het mij vraagt. Dat ik me serieus aan het afvragen ben waar die door Al Gore beloofde opwarming blijft. Een paar graadjes warmer, ’t zou ons niet slecht uitkomen. Ze maken hier nu al uitstekende wijn: de Joeri bijvoorbeeld, of in Meerdael, maar nog een beetje warmer en we zitten hier echt in Bourgondië, of zelfs de Provence. Zucht, als ge op politici moet rekenen om iets gedaan te krijgen …

Voorlopig mogen we nog bibberen en rillen. Dat betekent dat we ons huisje warm moeten induffelen: we hebben nog steeds ons deur en venstertje niet ontvangen en deze vrieskoude is geen goed nieuws voor ons wasmachine. 

't is een beeteke gelijk spelen met grote lego-blokken!

 

De aannemer heeft beloofd dat de deur voor binnenkort is. Maar ik begin zo te peisen dat diene aannemer een neefke van den Al Gore is. Veel beloven, maar als ’t er op aankomt u schoonekes in de kou laten staan!

Zo zijn wij niet zulle! Als wij iets beloven, dan komt het er ook! Wij hadden de vogelkes een schoon voederbakske beloofd, en wat staat er nu op onze binnenkoer te blinken: een voederbakske! Sommige mensen maken dat zelf. En die hebben daar gelijk in. Maar mijn werkkot is momenteel nog 1 grote rommel. Dus zelf wat bricoleren is voor later, als de grote werken achter de rug zijn.

Schoon hé. En zelf in mekaar geschroefd! 'k Had wel nog 2 vijzen over ...

 

Ons eigen kippen worden ook niet vergeten. In de gauwte hun kot uitgekuist en royaal voorzien van vers stro. Efkes nog een postume proficiat naar de vorige eigenaar: dat kot is echt wel op de ideale plek gebouwd. Met perfecte oriëntatie van het venster. De middagzon warmde het kot helemaal op.

Er wordt hier goed gebruik gemaakt van de zonne-energie.

Dom zijn die kippen trouwens niet. Terwijl het al begint te winteren in het grootste gedeelte van ons tuin zoeken zij die paar plekjes op waar het nog herfst is.

Lekker in het zonneke tussen de bladeren lopen.

In de rest van de hof is het wel al aan het winteren. Voorlopig nog zonder sneeuw.

Read Full Post »

Mysterie op het erf, een zotte kiek en een kat met veel geluk (of pech)

Nu we op den buiten wonen, worden we regelmatig geconfronteerd met onze heel beperkte natuurkennis. Ooh schoon beestje, verder komen we meestal niet. Geen flauw idee wat de naam is van de meeste beesten die hier rondlopen of vliegen. Meestal maakt dat ook niet uit. Maar nu zouden we graag eens weten, welke vogel heeft hier gans zijn pluimendeken achtergelaten?

hier moet een deftige strijd gewoed hebben

Maar wat we vooral willen weten is, welk beest heeft die vogel dood gedaan?

Misschien onze katten. Maar die gaan niet zoveel meer buiten nu we Boris binnen houden. Onze beesten vangen ook wel ne keer ne vogel, maar dat is meer om mee te spelen. Het lijk vinden we dan wel ietske verder terug. In dit geval is de vogel echter opgevreten. Of op zijn minst in stukken gescheurd. Onderstaande foto (niet voor gevoelige kijkers!) is het enige wat ik er van teruggevonden heb.

Vies hé? 'k Had u nochtans gewaarschuwd.

Aangezien ons katten echt wel eten genoeg krijgen betwijfel ik sterk dat zij het gedaan hebben.

Maar welk beest heeft het dan wel gedaan?

Aangezien de pluimen vlakbij het kippenhok lagen, heb ik gisterenavond voor alle zekerheid het hok maar dicht gedaan. Ge weet maar nooit dat het mystery beast weerkomt en mijn kiekskes zou aanvallen!

Wat me meteen bij de zotte kiek brengt. Gans de zaterdag zat er een hen op de legnest. Eerst dachten we, ’t is een groot ei en ze heeft er wat werk mee. Maar die treze bleef maar op hare nest zitten. Met die pluimen buiten waren we ongerust dat ze al aangevallen was en daar gewond zat. Dus ik de kiek efkes opgepakt. Was madam toch wel broeds zekers!! Den 20ste november kreeg dat zot spinol het in haar klein kippenbrein om een ei te proberen uit te broeden! Misschien een beetje ons eigen fout want we laten al ne ganse tijd een vals ei in de nest liggen (kwestie van aanmoediging om daar te leggen en te voorkomen dat ze een eigen plekske in den hof maken waar we de eieren dan niet vinden). En zoiets durft wel ne keer broeds gedrag uitlokken. Soit, vandaag was die zotterenij gelukkig al over (dus ook geen foto van de broedse kip). Meteen maar het vals ei uit de legnest verwijderd want zo in putje winter met een blote kiekenborst rondlopen is ook niet goed voor dat beestje. Ik vat het in ieder en geval als een goed teken op. De beestjes voelen zich hier duidelijk goed thuis EN hopelijk is ze even zot in april want wij willen kuikens. En het liefst via natuurlijke weg. Ik heb een beetje zitten lezen over broedmachines. Awel, dat die hennen goed zot zijn om dat allemaal te doen: zo veel werk! En moeilijk dan ook nog ne keer: de goede temperatuur, de goede luchtvochtigheid, op het juiste moment keren …. Pfff, dat de kip het maar zelf doet!

Wat de kat met veel geluk (of pech) betreft: awel, den Boris is door nen auto overreden.

‘K weet het, ik stond er ook vrij perplex bij toen het gebeurde. Eerst een deur op zijn kop. En dan, de tweede dag dat hij opnieuw een beetje buiten mocht (madam boerenerf was maandag en dinsdag thuis, ideale moment om hem overdag en beetje buiten te laten, dachten we) eindigt hij onder een auto!

Ik was net ’s avonds het hek aan het dicht doen toen er een auto passeerde en ik een klop hoorde. Ik keek nog net op tijd op om Boris een salto in de lucht te zien maken, met een smak op het asfalt te landen en vervolgens in de hof van de overgeburen te verdwijnen. Mijn hersens hadden moeite om het feit te verwerken dat het inderdaad kon gebeuren dat dezelfde kat op 8 dagen tijd EN een deur op haar kop kon krijgen EN overreden kon worden. Madam boerenerf was, om het voorzichtig uit te drukken, ook behoorlijk van haar melk. We hebben nog efkes gezocht, maar de overgebuur zijn hof is nog groter dan de onze. Veel meer dan bang afwachten konden we niet doen.

Om 1 uur ’s nacht is meneer dan op zijn dooie gemakske binnengewandeld. Alsof er niets gebeurd was! Wij een zakje eten gegeven en terwijl hij stond te eten heb ik hem goed bekeken en gevoeld of hij niet gewond was. Noppes! Niks, nada! Woensdagavond er toch nog mee bij de dierenarts geweest en die kon ook niks fout ontdekken. Toch wat extra medicatie gegeven voor alle zekerheid. En nu blijft hij binnen! Nog ne ganse tijd! Want avondlijk drama is er nu wel genoeg geweest. Wel een taai beestje, den Boris. Maar dat hij dus binnen blijft, want we willen hem echt nog niet kwijt.

Read Full Post »

Overzichtje

Efkes in de gauwte hier een overzichtje plaatsen van hoe het boerenerf er nu precies uit ziet.

Let wel mensen, ’t is mijn eerste probeersel in sketch-up. En ’t gaat ook nooit de bedoeling zijn om er 100% accuraat mee te zijn. Gewoon dat we een overzicht hebben hoe het nu is en hoe het evolueert in de tijd.

Overzicht, met nog veel werk aan om het op iets deftig te laten trekken, maar allé zo hebde allemaal een gedacht van hoe het hier is

 

‘k Zal de afbeelding wel af en toe ne keer updaten.

Hieronder ne foto van hoe de serre er in het echt uitziet:

de serre in al haar, aheum, glorie

 

Dat ik er nog niet uit ben of ik ze ga restaureren (veel werk maar wel goedkoopste oplossing) of gewoon afbreken tot op het stenen muurtje en er iets nieuw op laten zetten (veel duurdere oplossing, maar wel veel minder werk, misschien wel mooier ook). Wat het ook zal worden, dat het niet voor direct zal zijn!

Read Full Post »

Paniek in ’t kot

Zoals hier al eerder vermeld hebben we momenteel geen buitendeur aan onze berging. Met het huidige rotweer beslisten we op maandag om dat deurgat provisoir toch een beetje te dichten wegens koude en tocht en zo. Dus plaatsten we de oude buitendeur tegen het deurgat.

En toen was Boris, de kater, op het verkeerde moment op de verkeerde plek.

Dat verkeerde moment was net op dat ogenblik naar buiten willen gaan toen er een flinke windstoot was EN de deur tussen de keuken en de berging werd geopend. Zo ontstond er een serieuze tocht die de net geplaatste buitendeur omver blies.

De verkeerde plek was dat hij zich ONDER de omvallende – zware – deur bevond.

De schuldige! Gij zult naar het containerpark afgevoerd worden en tot houtpelets verwerkt worden!

Beestje een klein beetje geplet. Toen de deur opgetild werd kroop hij eerst in een hoekje en ging er daarna met een rotvaart vandoor. Maar wel flink wat bloed onder de deur, flink wat bloed in de hoek waar hij had gezeten en toen we er buiten achterliepen ook nog bloed op de grond.

Wij hier dus in paniek. Serieus in paniek. Direct met een lamp de tuin in op zoek naar de kat. Maar zo een zwarte kat, als het donker is, in een serieus verwilderde tuin, awel dat beest vind ge niet terug! En ok, ‘t is eigenlijk niet proper om het te zeggen maar eigenlijk is Boris wel een beetje onze favoriet van al onze katten. Voor mij omdat het ne verschrikkelijke pikkendief van eten is (takes one to know one) en voor madam boerenerf omdat hij zo vree snoezig op de schoot kan liggen en met kleine knorgeluidjes geniet.

Veilig op het bazinneke hare schoot!

 

Met de moed der wanhoop toch zo’n 20-keer gans den hof afgelopen en op het beestje geroepen maar hij gaf geen teken van leven. De schrik zat er goed in dat we ‘s morgens ergens zijn lijk gingen aantreffen. Geen leuk vooruitzicht!

Tot madam boerenerf iets zwaar hoorde ademen onder het bed. Boris was nog op eigen kracht binnengeraakt en zat nu redelijk gehavend onder het bed.

De dierenarts gebeld en er nog snel naartoe. Daar is hij tot woensdagochtend gebleven. Een zware hersenschudding, gekwetste tong en lip en gekneusde onderkaak was de diagnose. Het viel dus al met al nog mee.

Kort na de feiten stonden zijn 2 ogen vree raar, nu af en toe nog eentje.

 

Zaterdagochtend moeten we er nog even mee op controle maar gelet op zijn eetlust (hij is naar aloude gewoonte weer druk in de weer om eten af te luizen – inclusief het pikken van vlees van u bord/boterham) komt alles weer in orde.

Read Full Post »

De verovering van het kippenhok, deel II

Ik had het hier al even over het kippenhok. Dat waren toen de grote bevrijdingswerken.

In augustus was het kippenhok min of meer opgekuist. De natuur was in al die jaren van leegstand echter niet al te vriendelijk geweest voor het kippenhok. Links en rechts was er dus wel enig reparatiewerk te doen. Nen ijverige mens zou dat onmiddellijk allemaal in orde brengen. Ik daarentegen dacht: tijd genoeg.

Dat klopte wel een beetje, want ik had toen nog geen kippen. Ik wist zelfs niet wanneer ik kippen ging hebben want ik wou natuurlijk weer den speciale uithangen en zeldzame, ‘kweetnie hoe moeilijk te vinden kiekens hebben. En als ik tijd genoeg heb, dan begin ik uit te stellen. En uit te stellen, en nog wat meer uit te stellen… Zo kwam het dat, op het moment dat ik wel kiekens had, die beestjes efkes in een hokje moesten wachten tot den dezen hier hun kot met ongebluste kalk had ingesmeerd en de nieuwe deur wat steviger vastgeklopt had. Nieuwe deur is trouwens relatief, want ’t is eigenlijk ons oude WC deur.

Daarmee was ik trouwens nog niet rond: de deur moest nog geverfd worden en in het kippenhok links en rechts nog wat spleten toegespoten worden ook.

Eerst alles in een grondlaagske zetten

 

en dan de bovenlaag aanbrengen

Ik had dat al gedaan de twee laatste weekends van oktober zulle. Maar, ge voelt me al komen, ik heb het posten een beetje uitgesteld …

En ja, het klopt dat het venster niet meegeverfd is. Maar dat heeft een simpele reden, dat venster is namelijk een beetje kapotgetrokken door de klimop. En met een beetje kapotgetrokken bedoel ik eigenlijk veel: van boven en van onder spleten waar ge u vingers door kunt steken. De planken die ik erop genageld heb zijn er om de grootste spleten toe te dekken (ge kunt die kiekskes toch moeilijk in den tocht laten zitten hé). In de lente ben ik van plan om het oude venster te vervangen door één van de vensters van de eerste verdiep van ons huis. Dat zijn heel mooie vensters, maar jammer genoeg met enkel glas. Op die manier houden we een kleine herinnering aan het verleden van het boerenerf en ’t gaat vree sjiek staan in onze hof! Bijna gans die muur gaan we trouwens vervangen want die is grotendeels opgebouwd uit eternit-platen (ik heb zo een vermoeden dat de vorige eigenaar aandelen had van eternit, ge kunt u niet draaien en keren of ge botst hier op die asbestplaten). ’t zal met ytong-blokken zijn voor ’t gemak en de goedkoop. Maar den buitenkant gaan we dan wel met kalk of leem bezetten. Een klein experimentje om te zien wat het geeft. Met een beetje geluk ziet dat kot er zo vree authentiek uit. D’er komt dus nog zeker een deel 3 in de serie.

Ps. tijdens het verven moest één van de hennen trouwens een eitje leggen. Man, man, man, was me dat een gedoe. In dat legkotje scharrellen en woelen. Duidelijk niet content zijn en van haar oren maken tegen de haan, die dan ook maar het legkotje in sprong en ook begon te woelen. Dan met hun twee woelen, tot ze op de houten bodem zaten. Alletwee malcontent tegen mekaar kakelen.

Diene nest is niet goed genoeg voor mijn eiers zulle!

Toen ze alletwee van de nest waren, ik rap dat kiekenkot binnen en wat extra stro op het nest gesmeten. Die beesten weer in het kotje, weer woelen, weer scharellen tot op den houten bodem. Was het toch nog niet goed zekers!! Moeilijke beesten, ge kunt het u niet voorstellen (dat ze dat hebben van de kant van madam Boerenerf, dat is zekers!). Dus ik nog eens naar binnen, nog wat extra stro op de nest (de haan was ondertussen serieus van zijn oren aan het maken tegen mij) en weer buiten. En toen was het EINDELIJK goed voor madam. Ze had een schoon randje helemaal rondom en een goed laagske onder de kont. De haan liep ondertussen zenuwachtig heen en weer. Een beetje zoals ne vader in spé. Ik heb ze dan maar met hun tweeën op hun gemakske gelaten. Een uurtje later lag er een schoon, nieuw ei te blinken.

Om maar te zeggen dat een ei leggen voor een kip wel een significant moment is. En dat die beestjes in legbatterijen veel minder te kiezen te hebben. M.a.w. koop scharreleieren als ge niet zelf kippen lopen hebt.

Read Full Post »