Haantjesgedrag

Onze eerste lichting kippen (eieren uitgekomen op pasen) is ondertussen al zo groot dat we het onderscheid beginnen te zien tussen de hanen en de kippen. En als de hanenkam geen uitsluitsel biedt, dan is hun gedrag wel een duidelijke indicatie. Ondertussen zijn het namelijk tieners die onderling beginnen uit te zoeken wie nu de sterkste is. Dat levert mooie taferelen op.

 

Van die eerste lichting zijn er nog acht in leven. Eentje is op een gegeven moment verdwenen. ’t Was niet meteen de slimste van de hoop, dus waarschijnlijk is het eens lomp uit de tuin gesukkeld en daarna nog veel loemper zijn weg niet meer teruggevonden. Alhoewel ze allemaal van dezelfde raszuivere kippen afkomstig zijn zitten er toch een paar tussen die niet aan de rasstandaard beantwoorden. Voor die zal ik ook wel een plekske vinden maar daar gaan we natuurlijk niet mee verder kweken (You may call me Dr. Eugenetica).

Van onze tweede lichting zijn ze nog steeds alle vier in leven, ook daar 1 niet raszuiver kuiken.

En ondertussen is er een derde lichting onderweg.

Eigenwijs had de kip besloten om buiten te broeden want zo een volledig geëquipeerd kippenhok met proper, zacht stro in een luxe legnest, daar moest madam niet van weten! Neen, dan zat ze liever buiten op  wat stenen en onder de klimop. Niet gemakkelijk te vinden trouwens, een kip die besloten heeft zich weg te steken. kijk maar eens goed op de foto hier onder.

Dus wij haar ’s nachts terug in het hok gezet. En toen had madam geen zin meer om verder te broeden! Gelukkig was er nog een ander hen die al een week op een vals ei zat te broeden. De eieren dan maar onder haar gat geschoven. Daarmee is zij ook content en hopelijk hebben de embryo’s het half uurtje afkoelen overleefd.

 

 

Read Full Post »

Luizeleventje

Allé, voor de katten dan toch.

Kleine herinnering aan mezelf: als we de serre renoveren moeten we het gootje behouden.

 

Tweehonderdduizend comfortabelere plekske, maar wij kruipen hoog en droog op een smal randje

Soms wou ik dat ik een kat was … .

Read Full Post »

Slechte dag voor kippen

Het begon al deze morgen toen madam boerenerf terugkwam van de kippen eten te gaan geven met de mededeling: ‘de witte is dood’.

De witte, dat was 1 van ons latere aanwinsten. Ze was altijd een geval apart. Zo heeft ze zich steeds een beetje van de groep afzijdig gehouden. Kroop zelfs in het putje van de winter liever in een boom dan in het kippenhok om te slapen. En daar waar haar zus (de koekoek) zich ontpopte tot een ware leg- en broedmachiene heeft zij het steeds vertikt om ook maar 1 ei te leggen.

De laatste dagen hadden we echter de indruk dat ze beter in de groep was opgenomen en 2 nachten terug ging ze zowaar in het kippenhok op stok!

Op 21 juli liep ze nog vrolijk met de rest van de bende rond te scharrelen. Deze morgen lag ze dood in het gras. Een postmortem toonde aan dat er van kwaad opzet geen sprake was. Ze was niet aangevallen door een ander beest. Gewoon gestorven.

Daar stopte het echter niet. Toen ik bij de overgebuur, die op reis is, zijn kippen ging voederen lag er daar in het hok ook een kip op de grond! Meer dood dan levend was het beestje. Deze haan had wel wonden: een paar op zijn vleugel en, ernstiger, 1 oog volledig kwijt. Staan was er niet meer bij en zelfs toen ik zijn bek in de drinkbak hield dronk hij nog niet. Na overleg met de dochter van de overbuur leek het ons het best om het beestje uit zijn lijden te verlossen.

Meneer boerenerf doet auditie voor texas chainsaw massacre 4

En dan lezen we dat ook Amy Winehouse dood is, voorwaar ’t is geen goede dag voor kippen!

Read Full Post »

Triestig hoopje boom

Jarenlange verwaarlozing heeft er voor gezorgd dat er hier op het boerenerf wel verschillende bomen er vree triestig bij staan. Het zijn vooral de laagstammen die onder de verwaarlozing geleden hebben (overwoekerd worden door distels is blijkbaar niet zo goed voor een boompje).

Eén van die bomen is onderstaande pruimelaar.

Meer dode takken dan levende takken. We dachten zelfs eerst dat hij volledig dood was. Maar toen kwamen er blaadjes aan en daarna pruimen. En zo wisten we meteen dat het een pruimenboom was (maar nog steeds niet welke soort).

Omdat ik de helft van de blauwe pruimenoogst verloren had (met het slechte weer als verzachtende omstandigheid. Nu ja, er stond ook nog een tweede blauwe pruimelaar die ik veel te laat gezien had) nam ik het goede voornemen om regelmatig te proeven van de vruchten en korter op de bal spelen.

Vijf dagen geleden was het resultaat als volgt: de gelig/rode pruimen van dat zielig boompje: nog niet goed. De groene pruimen: ook nog niet goed.

Vandaag was het resultaat volledig anders. De gelig/rode pruimen van dat zielig boompje: allemaal rot. En dat terwijl ze nog aan de boom hangen!

En met rot bedoel ik dus: goed rot. Jakkes Een schrale troost is dat ze nauwelijks smaak hadden (waarschijnlijk omdat de boom zijn energie nodig had om te overleven) en dat zo de wespen er tenminste iets aan gehad hebben.

Voor wie wil helpen om de soort te bepalen, zo ziet een intacte vrucht eruit:

Identificatie van de soort is trouwens welgekomen want zopas heb ik een tweede van die pruimelaars ontdekt (ja ik weet het, ’t is schaamtelijk. Ter mijne verdediging, madam boerenerf had het ook nog niet gezien!).

En wat met de groene pruimen? hoor ik jullie al vragen (allé, vooral Ria zal zich dat nu afvragen). Awel, die zijn goed. Redelijk goed, want ik vind dat de smaak wat beter kan (maar ik ben niet zo een grote pruimeneter, dus niet meteen de best geplaatste persoon om dat te beoordelen). Dus als ge er wilt Ria, komt ge er best zaterdag om (want zondag zijn we naar de Gentse feesten). En als ge de groene pruimen ook vind tegenvallen (voorlopig maar 1 boom van gevonden, maar wie weet staat er hier wel ergens een tweede zulle) de krieken zijn ook goed en daar hebben we ook twee bomen van staan (of misschien wel drie).

Read Full Post »

Nieuwe lading

Na een weekje uitstel is het mosselseizoen eindelijk aangebroken.

Plan A was eigenlijk een stapke op de Gentse Feesten te gaan zetten. Maar dat plan is in het water gevallen.

Plan B was mosselen gaan eten met de ouders.

Plan B was een lekker plan.

De nieuwe mosselen zijn smakelijk, en qua grootte viel dat heel goed mee. We zijn ze wel gaan eten in het hof van oranje. Een volkse brasserie met één specialiteit: mosselen! Hun geheim: kwaliteit inkopen en vervolgens lekker klaarmaken. 1,6 kilo mosselen natuur met een extra portie frietjes: meer moet dat niet zijn voor mij. Of zoals Hannibal zou zeggen: I love it when a plan comes together.

 

Read Full Post »

Gewoontedier

De mens is een gewoontedier. Neem ik nu mezelf als voorbeeld. Ik ben wel een beetje nen ‘uitsteller’. Nu weet ik dat ook en voor deze blog had ik me voorgenomen niet in die gewoonte te vervallen. En dat lukt vrij goed. Ik zou zelfs meer zeggen: de blog helpt om ook op andere vlakken dingen niet uit te stellen. De gedachtengang daarachter is: ik doe dat werkske NU want dan heb ik iets om over te bloggen. (De mens is ook een raar dier. Allé, ik toch.)

Maar eigenlijk moet ik schrijven: tot nu toe lukTE dat goed. Want als die niet-uitstellen-om-te-bloggen-routine verstoord wordt door iets, awel dan verval ik onmiddellijk in mijn oude uitstellen-tot-in-de-eeuwigheid gewoonte. En dat iets, dat kan dus een ongeloofelijk belachelijk dingskes zijn zoals een platte batterij van het fototoestel. Want door die platte batterij moest ik tijdens ons bezoek aan het begijnhof van Diest foto’s nemen met mijn GSM. En omdat die foto’s op de GSM staan had ik een andere kabel nodig dan het gebruikelijke kabelke dat zo handig links naast het computerscherm klaarligt. Dat telefoonkabelke ligt namelijk in de kast die toch wel een volle 3 (DRIE!) meter van de PC staat. En door die onnozele, kleine verstoring van mijn routine heb ik dus tot vandaag niets gepost over ons bezoek aan het Begijnhof van Diest. Dat was nochtans een leutig bezoek, aan een vree schoon begijnhof. Dat bezoek is ondertussen op de kop af al twee weken geleden. Want de eerste zondag van elke maand is het tweedehands boekenmarkt in het Begijnhof. En snuisteren in boeken + een schoon Begijnhof, dat is voor madam Boerenerf wat kattenkruid voor ons katten is: niet te weerstaan.

Machtige toegangspoort! Sinds we het boerenerf gekocht hebben ben ik op weinig woningen jaloers. Maar zo een poort hebben, man, man, man.

Een gezellig straatje in het Begijnenhof.

Nog een gezellig straatje in het begijnenhof. Eigenlijk, als ge er 1 hebt gezien hebt ge ze ook allemaal gezien. Valt er hier niks te drinken?

Hmm, genieten van een lekker streekbiertje.

Omdat ik ondertussen mijn lezerspubliek al een beetje begin te kennen, meer informatie over dit biertje vind je hier.

Sommige huisjes beschikken over een eigen moestuintje. Slim gezien van die Begijntjes.

Read Full Post »

Slimme katten

Want ons katten hebben begrepen dat vogels = eten.

En eten dat hoort thuis in het witte eetbakje.

Dus wat doet een slimme kat die een vogelke heeft gevangen? Inderdaad, dat vogelke bij het andere eten leggen.

(’t Was weer een smakelijke ontdekking tijdens ons ontbijt)

Read Full Post »

meneer Boerenerf zag eens pruimen hangen

En dacht bij zichzelf: ‘miljaar, wat moet ik nu weer met die dinges aanvangen?‘

Want ik mag dat spul niet. En madam boerenerf ook niet.

Pas op, ik vind ze daar wel sjiek hangen aan die boom. Zeker als ge d’er ne foto van neemt met uwe flash aan. Dan zijn het precies kleine, felblauwe lampionnetjes. Trés chic. Qua esthetiek: een dikke 10. Maar qua smaak en textuur niet echt mijn ding. Ok, ge kunt er pruimenjenever van maken. Maar op jenever in het algemeen heb ik het ook niet zo begrepen. En al helemaal niet als de jenever naar pruimen smaakt. Dan is het zeker: bah!

Met de regen van de laatste dagen zijn ze nu wel allemaal op de grond aan het donderen. Wat ik ergens toch ook zonde vind. Ik heb er dan toch maar een zakske vol van geplukt. Kwestie van een paar collega’s gelukkig te maken.

Groene pruimen hebben we ook nog hangen. Maar die zijn denk ik nog niet rijp. Morgen een collega ne keer laten proeven. En als ze wel rijp zijn weet ik weer wat geplukt. Voor de collega’s opnieuw. Wat eigenlijk niet zo een slim idee is, want als al die collega’s op de WC-pot zitten, wie gaat dan al het werk mogen doen? Ik natuurlijk.

Read Full Post »

Egel

We worden verwend hier op het boerenerf. Na eerder een (rode) eekhoorn in de tuin gezien te hebben was het gisteren de beurt aan een egel!

 

 

Nu nog een uil in een nestkast krijgen en mijn top drie van dieren ‘die ik heel graag in mijn tuin wil’ is compleet. Blijkbaar doen we het nog zo slecht niet.

Read Full Post »

Meer gadgets

Schaamtelijk is het. Neen, niet het feit dat ik opnieuw gadgets heb aangeschaft want deze keer zijn ze niet voor mij (de financiën zouden het trouwens ook niet aankunnen, net de afrekening voor de gas ontvangen, aiaiaia, we weten weer waarvoor we gaan werken). Neen, ik heb het hier over 2 andere schaamtelijke feiten.

Schaamtelijk feit 1: vorige week een ganse week thuis zijn en nauwelijks iets posten.

Schaamtelijk feit 2: niettegenstaande de gadgets waarover ik het hier zodadelijk ga hebben reeds in die week vakantie waren toegekomen, zijn ze nog altijd niet geïnstalleerd. Terwijl dat ochot een werkske van 5 minuten is.

De nieuwe aankoop zit er natuurlijk wel voor iets tussen. Mannen en nieuwe speelgoed en zo, ge moet dat begrijpen…

De nieuwe gadgets zijn dus nog steeds niet geïnstalleerd, maar ik dacht, foert ik ga er toch over schrijven en dan gaan de mensen mij virtueel zoveel schoppen onder de kont geven dat ze wel rap geïnstalleerd zullen geraken.

Wij hebben gekocht (van links naar rechts): een eekhoornvoederhuisje (en dan natuurlijk ook eekhoornvoeding want zo een leeg voederhuisje is ook maar triest), een eekhoornnestkastje en een vlinderhuisje.

Toen ik aan de voorbereidingen van onze barbeque bezig was heb ik namelijk voor de eerste keer een eekhoorn in onze hof gezien. ’t was een schone rode eekhoorn. Ik vree content, want wilde eekhoorns in de tuin staat vrij hoog op mijn verlanglijstje (samen met egels en een uil). Wegens in het midden van het dorp wonen dacht ik al dat die eekhoorn niet ging gebeuren. Het was dus een heel leuke verrassing toen ik hem in de hazelaar opmerkte. Dat gevoel bleek niet wederzijds te zijn: de eekhoorn in kwestie verdween razendsnel naar de sparren bij de geburen. Dat was een kleine domper op de feestvreugde. Want onze hof, die is toch groter dan de geburen, met meer bomen en struiken en zo! Ik dus naar binnen om op te zoeken hoe ik die beestjes meer in onze tuin kan lokken en zo ook daar kan houden. En in mijn enthousiasme dan maar meteen een superdeluxe nestkastje besteld. Alleen is er dus nog niks van geïnstalleerd geraakt. Vier onnozele nagels ergens in slaan, dat is het, en het is er nu al meer dan een week niet van gekomen. Schaamtelijk, schaamtelijk, schaamtelijk.

Ps. dat vlinderhuisje is er alleen maar bijgenomen omdat het ‘k weet niet hoe schattig is (en ge vanaf 100 EURO geen verzendingskosten moest betalen, lepe truken van de foor zijn het!).

Snoezig! Schattig!

In theorie kunt ge via dit 'zijvenstertje' de vlinders in het huisje bekijken. In de praktijk gaan die vlinders daar niet zo van gediend zijn vrees ik.

Read Full Post »