Verkeerde invalshoek

Voilà zie, onze varkentjes hebben eindelijk de verkoeling die ze zoeken. Bij dit weer lekker languit in de frisse modder liggen, ze doen niet liever.

 

 

Toen ik zag hoe die beestjes zich zo amuseerden in een simpele modderkuil vroeg ik me oprecht af hoe ik ooit zo dom kon geweest zijn om met die piscine of dat plastic zwembadje af te komen? Het antwoord is simpel. Zoals bij de meeste zaken in het leven die serieus fout lopen kan ook dit teruggebracht worden op de invalshoek die ik gebruikte om het probleem op te lossen.

Dat zit namelijk zo.

Probleem: Varkens hebben bij hogere temperatuur afkoeling nodig.

Als ge nu dit probleem vanuit een menselijke invalshoek benadert dan denkt ge het volgende: mensen die afkoeling zoeken plonsen het liefst in water.

Dus wij maken voor de varkens een soortement piscine en als dat niet lukt, kopen we hen wel een zwembadje. Dat is echter een mensenoplossing voor een varkensprobleem.

Alleen interesseert het die varkens geen fluit wat mensen doen als ze afkoeling willen. En werkt die mensenoplossing dus niet.

 

Ge moet nu ook niet denken dat ik dit zelf uitgevogeld heb. Neen zulle. Ik bleef denken als een mens. Dus na twee eerdere mislukkingen was mijn nieuwe plan om een soortement vijvertje te maken. ’t Ging iets vree sjiek zijn met twee niveaus en als rand de gerecupereerde betonplaten. In essentie ging ik dus een zwemvijver op varkensmaat maken.

Een sjans dat ons varkens slimmer dan mij zijn. Die hadden al in het snotje dat het zonder hun hulp nooit in orde ging komen. Toen ik aan de afbraakwerken van hun piscine bezig was zijn ze me dan ook efkes komen duidelijk maken wat varkens nodig hebben.

 

 

Varkens willen geen piscine.

 

Varkens willen geen plastic zwembadje.

 

Varkens willen geen zwemvijver.

 

Wat varkens wel willen is een modderpoel, liefst met niet al te steile randen zodat ze er gemakkelijk in en uit kunnen. Een gewone, simpele modderpoel. Geen enkele nood om dat schoner of ingewikkelder te maken:varkens willen met hun buik en snoet in de modder liggen.

Een wijze les voor mij. Als ge met een probleem zit, zorg dus dat ge dat probleem vanuit de juiste invalshoek benadert. Anders lukt het u in geen duizend jaar!

 

Volgende week: Jacobus en Corneel lossen de eurocrisis op.

Read Full Post »

eigenwijs viooltje

Een viooltje ziet ge meestal in een bloemenbak op een vensterbank staan. Links en rechts steken ze ook wel eens hun kopje op in een proper onderhouden border. Op het boerenerf is dat ietske anders.

Hier beslist dat om plompverloren wortel te schieten op ons trottoir.

Geen flauw idee hoe ze daar geraakt zijn (wij, noch onze buren heeft zulke blauwe viooltjes staan) noch hoe ze het daar overleven. Maar ze stellen het eigenlijk uitzonderlijk goed.

‘t Is ne keer iets anders dan mos of onkruid.

Read Full Post »

Nozems

Nozems zijn het ons varkens. Rotverwende snobs!

Met de piscine waren ze niet al te content. Het instapje vonden ze wat moeilijk en d’er gewoon wat inzitten is nu ook niet zo plezant. Varkens willen liggen. Languit op hun zij lekker luieren in de het zonnetje. En daarvoor is die piscine niet echt geschikt vonden zij.

Dus gingen we toch maar voor een plastic zwembadje. Ne keer proberen of de heren daar content mee gingen zijn.

Eerst dat badje huffend en puffend opblazen en dan vullen met water.

De varkens waren meteen nieuwsgierig.

Corneel ging meteen over tot een uitgebreide keuring.

Jammer genoeg was het verdict negatief! Al snel beslisten Jacobus en Corneel dat zo een onnozel plastic spellement beneden hun waardigheid was. Zo een goedkoop speeldingske, daar waren ze niet van gediend! Met vereende krachten beslisten ze dan ook om het zwembadje vakkundig te slopen. En een zwembadje slopen doet ge zo: eerst bijt ge de randen kapot.

Vervolgens sloopt ge de bodem.

En op 10 minuten tijd was dat zwembadje herschapen in enkele nauwelijks aan elkaar hangende repen plastic.

Soit, mij er rap en goedkoop vanaf maken is dus niet gelukt. Ik zal de heren hun piscine mogen heraanleggen totdat ze er wel tevreden van zijn …

Read Full Post »

Palletrecyclage

Op ons boerenerf ligt (typisch voor van die oude boerderijen) nog veel rommel. Meneer boerenerf heeft dan ook al een abonnement op het containerpark hier in de buurt. Sommige dingen proberen we te hergebruiken. De palletten bijvoorbeeld. Want een pallet, dat kunt ge altijd wel voor iets gebruiken.

Een tijdje geleden ging ik bij Ygdrasil helpen een kruidenspiraal bouwen met het idee dit ook bij ons te doen. Maar voor een kruidenspiraal heb je zeker 300 kasseien nodig en heel veel puinafval. Laat dat nu net de dingen zijn die hier niet rondslingeren. Het puinafval nam de aannemer mee (tot grote tevredenheid van meneer Boerenerf) en ik ga geen kasseien kopen om een spiraal te bouwen. Vooral omdat meneer Boerenerf zijn blik boekdelen sprak toen ik erover begon. Zo nen blik van: ik zit hier tonnen rommel van ons erf WEG te slepen en nu wilde gij dat ik nieuwe rommel naar hier ga slepen? Zijde gij zot?.

Geen tijd en geen zin om in de tuin een stuk om te spitten had ik me er al bij neergelegd dat de kruidentuin voor volgend jaar zou zijn.

Maar toen zag ik tijdens een aflevering van Groenland en later op Pinterest hoe ik het wel kon aanpakken: kruiden in een pallet!

En hoe doe je dat nu zo een kruidenpallet? Je hebt dus een pallet nodig en worteldoek dubbel zo groot als je pallet.

p Meneer boerenerf hielp met het vastnieten van de worteldoek.

Vervolgens brachten we de pallet naar zijn definitieve plek. Niet te ver van het huis in een zonnig hoekje achter de serre.

Je vult de pallet met potgrond en dan kan je planten. Kruiden die droge grond nodig hebben plant je bovenaan. Na 2 weken mag je de pallet rechtop zetten. Dan zijn de wortels goed vastgehecht. Waarom rechtop zetten vraag je je misschien af? Awel, als het regent of je giet je planten dan loopt het water naar beneden en krijgen je droogte minnende kruiden niet te veel natte voetjes. Rechtopstaand neemt zo een pallet ook niet veel plek in, wat handig is voor mensen met een kleine tuin. Qua veel doen met weinig plek: kijk eens naar dit concept.).

Ik koos voor basilicum, rozemarijn, bieslook, pimpernel, kervel, lavas, peterselie, tijm, oregano en marjolein. Onderaan plantte ik nog radijsjes, pluksla en eikenbladsla. Nog een beetje geduld en ik kook met kruiden uit eigen tuin!!

Read Full Post »

Overlever

Op het boerenerf staat er ook rabarber. Omdat het al jaren geleden was dat ik nog eens verse rabarber had gegeten keek ik vorig jaar enorm uit naar de eigen rabarberoogst.

Wat was me dat een teleurstelling. Fletse, flauwe smaak. Waterachtig en totaal geen textuur. Wij dachten al dat die planten geen fluit meer waard waren. Te oud en te veel jaren verwaarloosd. Toen we de weide voor de varkens klaarmaakten had ik dan ook geen enkele scrupules om de weide zo groot te maken dat de rabarberplanten op hun domein kwam te staan.

En de varkens vonden zulke zachte moestuinaarde zalig om in te wroeten. Na een paar dagen stond er geen stengel meer recht.

Ach ja, dachten we, we planten wel eens nieuwe rabarber op een nieuwe plek. We gingen er namelijk van uit dat de varkens alles opgevreten hadden. Dat blijkt dus totaal niet waar te zijn, want wat stak er dit jaar weer het kopke omhoog? Inderdaad, de rabarber!

Echt mooi op een rij staat hij niet meer, maar hij staat er wel weer.

Nog beter zelfs: de kordate snoeibeurt blijkt hem deugd te hebben gedaan! Dit jaar is hij namelijk wel lekker. Woensdag proberen we er ne keer confituur of rabarbertaart van te maken.

En de varkens? Awel, die hebben nu geen enkele aandacht meer voor de rabarber. Allé, ze vinden het wel een leuk plekje om zo een beetje onder de bladeren te kruipen maar voor de rest geen sikkepit interesse om ze op te vreten. Rabarber schijnt niet goed te zijn voor varkens en waarschijnlijk hebben ze er vorig jaar ook niet van gegeten, enkel de aarde serieus omgewoeld.Soms, heel soms geraken zaken uit zichzelf gearrangeerd. Wel gemakkelijk.

Read Full Post »

verlof noemen ze dat dan

Pfff, wat een verlof. Rusten was er niet bij.

Op het einde van april had ik al 4 dagen genomen. Die dagen zijn gebruikt om te verven. En met verven bedoel ik eerst twee dagen de muren en plafond kuisen. Onze chappers hebben namelijk snel en degelijk werk geleverd (voor al bij al nog een schappelijke prijs) maar ze hadden serieus gesmost ook. Chappe vanonder op de muur, oké dat snap ik. Chappe tot halfweg de muur, allé kom, daar kan ik ook nog inkomen. Maar chappe tot op den plafond!? Hoe dat ze dat gedaan hebben, het is me nog steeds een raadsel. Maar het was wel zo. En het betekende ook dat mijn vader en ik eerst twee volle dagen gespendeerd hebben aan het afkuisen van alle muren en de volledige plafond.

Daarna hebben we de muren en plafond in de grondlaag gezet. Als ge weet dat de eerste verdieping 9 op 10 meter is en de kamers 2,40 meter hoog zijn dan weet ge dat we over een oppervlakte spreken. En zo verven boven u hoofd, dat voelt ge aan u schouders (en uwe nek). De doe-het-zelf zaken hadden net die week promo op de grondverf, dus voor de portemonnee kwam dat goed uit.

Deze week had ik opnieuw 4 dagen verlof. Het was opnieuw travakken. Voor de eindlaag hebben we gekozen voor sigma-verf (ook met een schone korting). Dinsdag was plafonddag, woensdag de kleuraccenten in drie kamers.

Dat groen is twee keer dezelfde kleur maar op de bovenste foto zat het zonlicht op de geverfde muur. De tweede foto geeft het beste weer hoe de kleur er echt uitziet. Olijfgroen is voor de logeerkamers.

Voor mijn kamer heb ik rood gekozen:

Dit was de eerste laag. Voor rood moet ge blijkbaar eerst een grijze laag aanbrengen en dan pas het rood (anders blijft ge naar het schijnt dat wit zien, ongeacht hoeveel lagen ge er opsmeert).

Donderdag heb ik dan de tweede laag aangebracht (en het ziet er serieus sjiek uit) en in 1 logeerkamer nog een derde laag groen (de tweede laag was net niet perfect). Daarna ook nog ne keer de tuin volledig gemaaid (voor de eerste keer dit jaar). ‘s Avonds was ik redelijk pompaf (en toch nog twee posts geschreven!). Maar kijk, vrijdag mag ik gaan werken!

Read Full Post »

Kringloop gesloten

Eindelijk is het er van gekomen om ook op het boerenerf een composthoekje te voorzien. ‘t Was een beetje een schande dat het er tot nu toe nog niet van gekomen was. Maaisel en oud stro en zo werden tot nu toe naar het containerpark afgevoerd. Al die distels en brandnetels had ik het liefst van al zo ver mogelijk weg. Maar vanaf nu kan ik dus ook beginnen met te composteren. Werk en naft gespaard! En zo evolueert het boerenerf stap voor stap naar een gesloten kringloop tuin.

Zoals ge kunt zien zijn we voor de goedkoop gegaan: drie paletten die na verbouwingswerken hier blijven rondslingeren zijn, hebben we aan elkaar genageld. Goedkoop en daarmee zijn die paletten ook uit mijne weg. De aandachtigen onder u zullen het ongetwijfeld al gezien hebben: ja er hangt een tak van die boom serieus in de weg.

Maar daar was nu eenmaal plek om de composthoop te zetten. Aan de achterkant van de betonplaten is namelijk de geburen hun composthoop en links ervan lopen alleen maar paarden: geen enkele omwonende kan er dus last van hebben en voor ons is het ook een uithoekje waar we niet veel komen. En rechts is er nog plek voor een tweede bak (komt er als ik nog eens drie paletten opduikel).

Kortom, de ideale plek dus. Die in-de-weg-handende tak zal ik in de herfst dan wel wegsnoeien.

 

Ik heb meteen goed gebruik gemaakt van de bak om wel drie kruiwagens vol dode bladeren (klimop, ‘t is een gemak!) van onze binnenkoer en het paadje naast ons huis op te ruimen. Nu nog een kruiwagen of drie gras (de eerste maaibeurt is net achter de rug) en wat varkensk*k en het composteren kan beginnen.

Wat ik me wel afvraag is of een paar kubieke meter oude duivenstront wel goed is qua composteren. Aan het duivenkot is er namelijk nog niets veranderd wegens tot nu toe nog niet goed weten waar ik met al die str*nt naartoe kon. Wat denken de meer ervaren composteerders onder mijn lezers ervan? Zou dat kwaad kunnen moest ik er deze winter 100 kg duivenstr*nt op kappen?

Read Full Post »

Nieuws van het kippenfront, deel 2

Voor ons is het door het slechte weer tot nu toe een rustig tuinjaar geweest. De kippen daarentegen hebben reeds goed hun best gedaan.

Op 6 januari waren er reeds de eerste kuikens. In februari had ik nog enige twijfels bij de overlevingskansen van 1 van die kuikens. Die twijfels bleken ongegrond. Alle vier de winterkuikens stellen het uitstekend en zijn ondertussen flink opgeschoten tieners:

Deze nest bevestigde wel andere twijfels die ik had: d’er zit nog wat ander ras in mijn koekoek-hen. Tiense vechters worden geacht geen kleurpigment in hun huid te hebben en dus een volledig wit velleke te hebben. Bij de koekoek-hen zit er echter af en toe een volledig zwart kuiken tussen (wat in de richting van de Luikse vechter wijst). Met de zwarte kuikens zal dus zeker niet verder gekweekt worden (als het hennen zijn gaan ze bij de gebuur die nooit eieren laat uitbroeden en als het hanen zijn eindigen ze in de pot). De koekoek-kuikens gaan we heel aandachtig bekijken vooraleer ze als kweekmateriaal verkocht worden (bij haar vorige kuikens bleek de kleurenslag niet helemaal goed te zitten, aangezien het ook nog eens haantjes waren zijn die toen ook in de pot geëindigd). De hen zelf is echter een heel lief beestje en een uitstekende broedster en kloek die ook al heel wat patrijskleurige kuikentjes (van eieren van ons andere hennen) uitstekend heeft opgevoegd. Ze mag dan zekers op het boerenerf blijven.

Ondertussen vond één van ons andere hennen dat het ondanks het slechte weer toch echt wel lente was en er dus gebroed moest worden. Na drie weken op een berg eieren te hebben gezeten, heeft ze nu 8 kuikens. Na ze voor de zekerheid eerst een weekje in de stal onder de lamp te hebben gezet en ze daarna nog een weekje in het kippenhok te hebben opgesloten mochten ze zondag voor het eerst naar buiten.

Het blijft een echt plezier om die beestjes te observeren.

De kloek doet het goed, maar vind zo acht wriemelende kuikens onder haar toch een beetje teveel van het goede.

Tel er nog eens de twee hanen van vorig jaar bij die hier nog steeds rondlopen (wegens veel te schone raszuivere beestjes, ‘t zou een zonde zijn ze in de pot te laten belanden) en het zult het met me eens zijn dat het hier qua kippenbestand lichtjes uit de hand aan het lopen is.

Het levert wel leuke foto’s op. Wie er graag meer wilt zien kan steeds terecht op onze facebook-pagina.

Read Full Post »

Voortuin, een jaar later

Amai, al bijna een maand dat ik hier niks gepost heb. Mijn verontschuldigingen beste lezers. Het weer is er nu eenmaal niet naar om veel in de tuin te werken. En als ne mens niet veel in zijne hof komt heeft hij ook niks om over te schrijven natuurlijk. En eigenlijk ook niet veel goesting. Maar kom, we leven in hoop op beterschap en in afwachting van grote ingrepen in de tuin krijgt ge alvast een kleine update over onze voortuin.

Vorig jaar in april zag die er zo uit:

Schoon opgekuist en voorzien van nieuwe plantjes. Een beetje weinig plantjes vonden sommige in de commentaren maar wij dachten aan ons budget en het feit dat planten groeien en zich vermeerderen en dachten zo bij onszelf: geef dat een jaartje en dat komt wel in orde.

Awel, nu een jaar later ziet de voortuin er als volgt uit:

Geef maar toe dat we gelijk hadden. Met een beetje geduld komt ne mens in de tuin al redelijk ver.

Het enige dat er nu nog moet gebeuren is het aantal meiklokjes terugdringen (we willen er nog steeds een gans pak naar de boomgaard verplanten) en eindelijk met het hardnekkige paardenstaart-onkruid afrekenen.

 

Iemand suggesties wat we in de plek kunnen planten?

Momenteel ziet die helft van het voortuintje er zo uit: sedum, lavendel en hortensia staan er nu al, daarachter ligt de zee der meiklokjes die we dus willen uitdunnen en vervangen door andere vaste planten.

Read Full Post »