Posted in katten, kippen, varkens, tagged filmpje, kune kune, Tiense vechtkriel on juli 5, 2012| 4 Comments »
De varkens genoten ervan om vrij in de boomgaard rond te lopen.
En daarna genoten ze nog veel meer van een lekker modderbadje
Tine, vond een nieuwe favoriete plek: de kippenren. Alleen een beetje jammer van die vervelende kippen….
Thuis zijn bij mooi weer kan toch zo leuk zijn!
Posted in katten on november 7, 2011| 4 Comments »
Aan de manier waarop ons Tine dat vogelke (gelukkiglijk geen bonte tapuit, allé we denken toch van niet…) aan het pluimen was zou ge het nochtans niet zeggen.
En dan was het ons Tine ook nog! Tine staat ten huize Boerenerf namelijk ook bekend als de grote seut. We zien het beestje graag zulle, maar we moeten daar eerlijk in zijn: ’t is een seut eerste klas. Schrik van van alles en nog wat. Zo heeft ze mij de verhuis, waarbij ze hardhandig in een kattendraagbak werd geduwd, nog steeds niet vergeven. Dat resulteert dan in een angstig door het huis sluipen alsof ze driemaal daags door mij afgerost wordt. Klagelijk miauwen doet ze ook. Alsof ze half op sterven ligt. De reden? Madam heeft gezien dat we in de keuken staan en heeft geen zin om via het kattenluik in de berging naar binnen te komen. En dan staat dat dus te zagen in de veranda. En ne keer ze binnen is, zaagt ze nog een beetje want blijkbaar vindt ze dan dat het wat lang geduurd heeft vooraleer we de deur voor haar open deden! Ligt ze ergens in een kamer te slapen en komen wij die kamer binnen dan kan ze ons aankijken met zo ne blik van ‘Wat komde gulle hier doen? Ik lig hier wel te luieren hé!‘ Maken we een beetje veel lawaai (allé, naar madam haar normen) dan stapt ze met ne vree beschuldigende blik de kamer uit.
Qua eten is ze ook al een moeilijke. Zijn ons katers al tevreden met het lokale huismerk, dan moet het voor madam Sheba zijn. Sheba tonijn en niks anders! Behalve verse mus blijkt nu.
Pas op, zij eet haar prooi tenminste in de keuken op (zoals het een welopgevoede kat betaamt). De katers vinden het blijkbaar plezanter om op madam Boerenerf haar bed met een halfdode muis te spelen. Vree leutig vindt madam Boerenerf dat, zo midden in de nacht!
Posted in katten on juli 27, 2011| 1 Comment »
Allé, voor de katten dan toch.
Kleine herinnering aan mezelf: als we de serre renoveren moeten we het gootje behouden.
Tweehonderdduizend comfortabelere plekske, maar wij kruipen hoog en droog op een smal randje
Posted in katten on juli 16, 2011| 5 Comments »
Want ons katten hebben begrepen dat vogels = eten.
En eten dat hoort thuis in het witte eetbakje.
Dus wat doet een slimme kat die een vogelke heeft gevangen? Inderdaad, dat vogelke bij het andere eten leggen.
(’t Was weer een smakelijke ontdekking tijdens ons ontbijt)
Posted in katten on juni 1, 2011| 1 Comment »
De knapste vent die op het boerenerf rondloopt (en de enige kat waar we tot nu toe nog geen spellement mee gehad hebben): onze Juul.
Geef toe, een schoon ventje. Hij heeft zijn bijnaam niet gestolen want van zodra ge uw fototoestel bovenhaalt begint hij te poseren. In een vorig leven moet hij vast en zeker een fotomodel geweest zijn.
Ps. ’t is de bedoeling dat ge op bovenstaande foto klikt.
Posted in katten on mei 30, 2011| 10 Comments »
Nee, maak daar maar heel ongerust van.
Ons kattin Tine is namelijk al sinds zondag verdwenen. Zaterdag heb ik ze voor het laatst gezien. Zondag toen ik opstond en de katten eten gaf was ze er niet. Maar dat gebeurt wel meer dat ze dan ribbedebie is. Zondag overdag dan bezoek gehad en ’s avonds iets gaan eten, dus er totaal niet aan gedacht. Tot ik in mijn bed lag en het tot me doordrong dat ik die kat dus al ne ganse dag niet gezien had. Direct wat ongerust. Dan beginnen twijfelen. Misschien had ik de schuur wel te goed afgesloten de zaterdag en kon ze niet meer buiten (want ze kruipt nogal graag op de schuurzolder)?Dus ik uit mijn bed, gezorgd dat ze eventueel uit de schuur kon, en weer gaan slapen.
Deze morgen nog steeds geen Tine (dus in de schuur zat ze ook niet), en ik moest gaan werken. Deze avond direct overal in het huis en tuin rondgekeken. Nog steeds geen Tine.
Dus nu serieus ongerust want dat is haar gewoonte niet. En zij is dan nog de grootste schrikkepuit van allemaal, zelfs op onze eigen hof sluipt ze ‘kweet niet hoe voorzichtig rond. Wat kan er toch met dat beest gebeurd zijn? Waar zit die verdomme?
’t Ergste van al: madam Boerenerf zit nog in Barcelona. Dat wordt dinsdagavond wel heel slecht nieuws dat ik moet zeggen. En ook hoog tijd dat ze ne keer een nauwkeurig kattenlokalisatie gadget ontwikkelen (’t bestaat al, maar de deftige systemen zijn momenteel enkel voor honden beschikbaar wegens nog een beetje groot)!
Posted in katten, tuin, tagged siertuin on maart 14, 2011| 6 Comments »
Neen, niet voor ons! Ge moet nu niet gaan denken dat ik hier een volledige wietplantage aan het aanleggen ben. ’t Is volledig legaal en voor de katten: kattenkruid! Niet de goede variant blijkt achteraf (maar dat komt wel nog in orde).
Dit is het aller, aller, aller eerste plantje dat wij in de tuin bijgeplant hebben.
Onder protest van madam Boerenerf, want haar alles omvattend plan voor de tuin is nog niet af. Is dat wel de juiste plek? Is die grond daar nog goed? Gaan de katten er lang genoeg afblijven om het de kans te geven voldoende te groeien? Dat zijn dan de vragen/bezwaren die door haar hoofd schieten.
Ik steek dat gewoon in de grond en we zullen wel zien wat er van komt. Uittrekken en vervangen door de juiste variant zegt madam Boerenerf dan, pff alsof ons katten het verschil gaan merken).
Posted in katten, kippen, tagged Tiense vechtkriel on november 21, 2010| 13 Comments »
Nu we op den buiten wonen, worden we regelmatig geconfronteerd met onze heel beperkte natuurkennis. Ooh schoon beestje, verder komen we meestal niet. Geen flauw idee wat de naam is van de meeste beesten die hier rondlopen of vliegen. Meestal maakt dat ook niet uit. Maar nu zouden we graag eens weten, welke vogel heeft hier gans zijn pluimendeken achtergelaten?
hier moet een deftige strijd gewoed hebben
Maar wat we vooral willen weten is, welk beest heeft die vogel dood gedaan?
Misschien onze katten. Maar die gaan niet zoveel meer buiten nu we Boris binnen houden. Onze beesten vangen ook wel ne keer ne vogel, maar dat is meer om mee te spelen. Het lijk vinden we dan wel ietske verder terug. In dit geval is de vogel echter opgevreten. Of op zijn minst in stukken gescheurd. Onderstaande foto (niet voor gevoelige kijkers!) is het enige wat ik er van teruggevonden heb.
Vies hé? 'k Had u nochtans gewaarschuwd.
Aangezien ons katten echt wel eten genoeg krijgen betwijfel ik sterk dat zij het gedaan hebben.
Maar welk beest heeft het dan wel gedaan?
Aangezien de pluimen vlakbij het kippenhok lagen, heb ik gisterenavond voor alle zekerheid het hok maar dicht gedaan. Ge weet maar nooit dat het mystery beast weerkomt en mijn kiekskes zou aanvallen!
Wat me meteen bij de zotte kiek brengt. Gans de zaterdag zat er een hen op de legnest. Eerst dachten we, ’t is een groot ei en ze heeft er wat werk mee. Maar die treze bleef maar op hare nest zitten. Met die pluimen buiten waren we ongerust dat ze al aangevallen was en daar gewond zat. Dus ik de kiek efkes opgepakt. Was madam toch wel broeds zekers!! Den 20ste november kreeg dat zot spinol het in haar klein kippenbrein om een ei te proberen uit te broeden! Misschien een beetje ons eigen fout want we laten al ne ganse tijd een vals ei in de nest liggen (kwestie van aanmoediging om daar te leggen en te voorkomen dat ze een eigen plekske in den hof maken waar we de eieren dan niet vinden). En zoiets durft wel ne keer broeds gedrag uitlokken. Soit, vandaag was die zotterenij gelukkig al over (dus ook geen foto van de broedse kip). Meteen maar het vals ei uit de legnest verwijderd want zo in putje winter met een blote kiekenborst rondlopen is ook niet goed voor dat beestje. Ik vat het in ieder en geval als een goed teken op. De beestjes voelen zich hier duidelijk goed thuis EN hopelijk is ze even zot in april want wij willen kuikens. En het liefst via natuurlijke weg. Ik heb een beetje zitten lezen over broedmachines. Awel, dat die hennen goed zot zijn om dat allemaal te doen: zo veel werk! En moeilijk dan ook nog ne keer: de goede temperatuur, de goede luchtvochtigheid, op het juiste moment keren …. Pfff, dat de kip het maar zelf doet!
Wat de kat met veel geluk (of pech) betreft: awel, den Boris is door nen auto overreden.
‘K weet het, ik stond er ook vrij perplex bij toen het gebeurde. Eerst een deur op zijn kop. En dan, de tweede dag dat hij opnieuw een beetje buiten mocht (madam boerenerf was maandag en dinsdag thuis, ideale moment om hem overdag en beetje buiten te laten, dachten we) eindigt hij onder een auto!
Ik was net ’s avonds het hek aan het dicht doen toen er een auto passeerde en ik een klop hoorde. Ik keek nog net op tijd op om Boris een salto in de lucht te zien maken, met een smak op het asfalt te landen en vervolgens in de hof van de overgeburen te verdwijnen. Mijn hersens hadden moeite om het feit te verwerken dat het inderdaad kon gebeuren dat dezelfde kat op 8 dagen tijd EN een deur op haar kop kon krijgen EN overreden kon worden. Madam boerenerf was, om het voorzichtig uit te drukken, ook behoorlijk van haar melk. We hebben nog efkes gezocht, maar de overgebuur zijn hof is nog groter dan de onze. Veel meer dan bang afwachten konden we niet doen.
Om 1 uur ’s nacht is meneer dan op zijn dooie gemakske binnengewandeld. Alsof er niets gebeurd was! Wij een zakje eten gegeven en terwijl hij stond te eten heb ik hem goed bekeken en gevoeld of hij niet gewond was. Noppes! Niks, nada! Woensdagavond er toch nog mee bij de dierenarts geweest en die kon ook niks fout ontdekken. Toch wat extra medicatie gegeven voor alle zekerheid. En nu blijft hij binnen! Nog ne ganse tijd! Want avondlijk drama is er nu wel genoeg geweest. Wel een taai beestje, den Boris. Maar dat hij dus binnen blijft, want we willen hem echt nog niet kwijt.
Posted in katten, verbouwingen, tagged ongeluk on november 12, 2010| 12 Comments »
Zoals hier al eerder vermeld hebben we momenteel geen buitendeur aan onze berging. Met het huidige rotweer beslisten we op maandag om dat deurgat provisoir toch een beetje te dichten wegens koude en tocht en zo. Dus plaatsten we de oude buitendeur tegen het deurgat.
En toen was Boris, de kater, op het verkeerde moment op de verkeerde plek.
Dat verkeerde moment was net op dat ogenblik naar buiten willen gaan toen er een flinke windstoot was EN de deur tussen de keuken en de berging werd geopend. Zo ontstond er een serieuze tocht die de net geplaatste buitendeur omver blies.
De verkeerde plek was dat hij zich ONDER de omvallende – zware – deur bevond.
De schuldige! Gij zult naar het containerpark afgevoerd worden en tot houtpelets verwerkt worden!
Beestje een klein beetje geplet. Toen de deur opgetild werd kroop hij eerst in een hoekje en ging er daarna met een rotvaart vandoor. Maar wel flink wat bloed onder de deur, flink wat bloed in de hoek waar hij had gezeten en toen we er buiten achterliepen ook nog bloed op de grond.
Wij hier dus in paniek. Serieus in paniek. Direct met een lamp de tuin in op zoek naar de kat. Maar zo een zwarte kat, als het donker is, in een serieus verwilderde tuin, awel dat beest vind ge niet terug! En ok, ‘t is eigenlijk niet proper om het te zeggen maar eigenlijk is Boris wel een beetje onze favoriet van al onze katten. Voor mij omdat het ne verschrikkelijke pikkendief van eten is (takes one to know one) en voor madam boerenerf omdat hij zo vree snoezig op de schoot kan liggen en met kleine knorgeluidjes geniet.
Veilig op het bazinneke hare schoot!
Met de moed der wanhoop toch zo’n 20-keer gans den hof afgelopen en op het beestje geroepen maar hij gaf geen teken van leven. De schrik zat er goed in dat we ‘s morgens ergens zijn lijk gingen aantreffen. Geen leuk vooruitzicht!
Tot madam boerenerf iets zwaar hoorde ademen onder het bed. Boris was nog op eigen kracht binnengeraakt en zat nu redelijk gehavend onder het bed.
De dierenarts gebeld en er nog snel naartoe. Daar is hij tot woensdagochtend gebleven. Een zware hersenschudding, gekwetste tong en lip en gekneusde onderkaak was de diagnose. Het viel dus al met al nog mee.
Kort na de feiten stonden zijn 2 ogen vree raar, nu af en toe nog eentje.
Zaterdagochtend moeten we er nog even mee op controle maar gelet op zijn eetlust (hij is naar aloude gewoonte weer druk in de weer om eten af te luizen – inclusief het pikken van vlees van u bord/boterham) komt alles weer in orde.
Posted in katten, tagged muizen on augustus 29, 2010| 4 Comments »
De mensen hadden ons gewaarschuwd. Een jachtinstinct, dat gaat er bij katten nooit uit.
En ’t is niet dat wij die mensen niet wouden geloven zulle, maar ons katten?! Toegegeven, soms konden ze zo ne gang gaan met een speelgoedmuis dat wij dachten: ‘was het een echte muis, ze was in frieten uit elkaar’. Maar meestal werd er op zo’n manier met gespeeld dat een echte muis al 30 keer ontsnapt was. ’t Zijn ook huiskatten die in gans hun leven niet deftig buitengekomen zijn en nog nooit een levende muis gezien hebben. Zouden die wel weten wat er mee gedaan?
Boris in ieder geval wel:
Het eerste slachtoffer ten huize Boerenerf is gevallen.
Wij vrezen dat het niet het laatste zal zijn want den Boris, hij was wel vree content met zijn vangst.
Boerenerf 
