Matras te veel

Hieronder staat madame Boerenerf haar oud bed. Met oud bed bedoelen we het bed dat ze al had toen ze in Gent woonde.

Voor een Ikea bed (een jong vrouwmens dat 13 jaar geleden net een huisje gekocht had moest qua meubels een beetje op het budget letten) valt dat goed mee. Maar die matras is niks meer waard. Dat vind madame Boerenerf, dat vind ik en dat vinden mijn ouders die hier geslapen hebben toen wij naar een festival in Engeland waren. Mijn ouders vonden het zelfs zo een slechte matras dat ze ons een andere matras hebben opgesolferd.

Aangezien het oude bed van madame Boerenerf het logeerbed gaat worden en mijn ouders die logeerkamer al een beetje als hun kamer beschouwen, vonden zij dat die matras dan op het oude bed kon. Maar die matras is te klein. 20 cm te klein. Aan elke zijde dus 10 cm te kort. Mijn ouders vonden dat niet erg maar aangezien er ook nog andere mensen van die logeerkamer gebruik gaan maken wilden wij toch een betere oplossing.

Voor haar nieuwe bed (madame Boerenerf wacht vol ongeduld op de levering) heet zij gekozen voor een ergonomisch vree verantwoorde matras van deze specialisten. Toen ze echter tijdens de Gentse feesten aan housesitting deed en daar ongelofelijk zalig sliep op een boxspring begon ze echter te twijfelen. En aangezien keuzes maken niet haar sterkste kant is besloten we voor beide te gaan: een boxspring met dekmatras voor op de grote logeerkamer. En het sit and sleep systeem in haar nieuwe bed. Desnoods switchen we de bedden dan wel van kamer indien de boxspring haar meer zou bevallen.

Die boxspring zijn we gisteren gaan halen (kon net in de wagen) en staat nu in de gang.

Die oude matras moet dus naar het containerpark, de nieuwe boxspring naar de eerste verdiep (ik voel het nu al in mijn rug) en dan hebben we nog steeds de overschot-matras van mijn ouders waar we geen flauw idee hebben wat er mee aan te vangen (ook voor mijn nieuw bed is het te klein). Dus een matras op overschot.

Ofwel gaat ze naar de kringwinkel, ofwel houden we al die matrassen en maken we van het boerenerf gewoon een partouzekot. Gelet op ons immer slinkende financiën misschien geen slecht idee

Read Full Post »

Smaken verschillen

Meestal, ik zeg wel meestal, hebben madame Boerenerf en ik dezelfde smaak. Ons huis zelf bijvoorbeeld, de tuin, de varkentjes …

Op sommige zaken hebben we echter een verschillende smaak. Madame Boerenerf is redelijk zot van meubels in Scandinavische stijl (check haar pinterest board maar ne keer). Ik ben daar niet zo van onder de indruk. We hebben echter snel een oplossing gevonden voor die verschillende smaak: madame Boerenerf doet in gans het huis haar goesting, ik mag mijn slaapkamer inrichten. Zij vond dat een vrij eerlijke verdeling…

Momenteel zijn we dus aan het rondkijken voor meubeltjes op de slaapkamers. De verlichting is al in orde en daar komen de verschillen in smaak al meteen tot uiting.

Ik koos voor dit raar geval:

‘t Is duidelijk te merken dat ik in mijn jeugd naar veel te veel slechte jaren ‘70 science fiction films heb gekeken. Maar bon, die geometrische schaduwen, dat heeft iets!

Madame Boerenerf ging voor de romantische toets.

Grappig was dat dit spellement nog moest gemonteerd worden. Die lamp is namelijk opgebouwd rond de lichtbron. Vree plezant puzzelen was dat!

Half afgewerkt vond ik het wel iets weg hebben van een deathstar in volle opbouw. Ik had het persoonlijk zo gelaten maar madame Boerenerf heeft toch maar beslist om er de 84 bloemen op te bevestigen.

Bon, dat gaat nog grappig worden als we ooit de gelijkvloers moeten inrichten.

2/100

Read Full Post »

Luister naar u moeder

Een wijze raad, gratis en voor niks.

Enkele maanden geleden bestelden we onze trap. Op pinterest kwam ik veel trappen tegen in twee kleuren. Het is te zeggen: de treden in hout en de rest van de trap wit. We vonden dat allebei wel mooi en passen in ons huis.

De schrijnwerker vroeg of we zelf gingen vernissen of verven? Tuurlijk wel, zeiden we. Toen mijn moeder dit hoorde zei ze: ‘ Ge ga u da beklagen jong, voor die paar euro’s dat dat meer kost’. Maar ja, wij dachten, wat we nu besparen kunnen we in de pot steken voor de verdere verbouwingen.

Had ik maar geluisterd. Nadat we vorige weken meerdere lagen vernis op de kurk gezet hadden, dacht ik dat de trap vernissen een fluitje van een cent zou zijn.

Dus vandaag begon ik vol goede moed met het afplakken van de trap. Jawadde zeg, wat een gedoe! Ge kunt dat niet tot op de millimeter precies plakken. En als ge denkt dat ge dienen tape een paar keer er weer kunt aftrekken en opnieuw ‘recht’ plakken! Noppes dus, allez toch geen 5 keer. En dan al die hoekjes en kantjes! En dan heb ik alleen nog maar de treden afgeplakt en niet de spijlen!

Maar allez, met veel gevloek en opnieuw proberen is die tape er toch opgeraakt. Gelieve niet naar de schoonheidsfoutjes te kijken.

En ja, het vernissen zelf was snel gedaan. Nog 2 lagen te gaan en dan de rest van de trap nog verven natuurlijk.

Maar had ik het geweten zou ik het niet meer zelf doen. Want wat je zelf doet doe je duidelijk niet altijd beter, Roger.

Ik kan natuurlijk volgende keer mijn eigen ‘Roger’ aan het werk zetten, zoals hier:

Read Full Post »

Boerenerf economics 101

Het wasmachine ten huize boerenerf was kapot. Correctie, het was weer kapot. Want vorig jaar was het al ne keer kapot gegaan. We hadden het toen voor 50 euro laten herstellen en daarna draaide het weer lustig door. Bon, af en toe gutste er wel ne keer wat water uit en maakte het een lawaai alsof er iemand een paar bakstenen had ingesmeten maar het marcheerde.

Maar nu was het dus weer kapot. Tijd voor een nieuwe wasmachine dus. Gelukkig was het net treinstaking (ik denk dat ik 1 van de weinige mensen ben die echt blij is dat er die dag gestaakt werd) want dankzij die treinstaking was ik vroeger gaan werken en was ik dus ook vroeger thuis.

Eerst dachten we een gloednieuw wasmachine te kopen. Maar dat kost al snel 1000 euro of meer en onze wasmachine, die staat in de berging. Een berging waar nog een nieuwe waterleiding, nieuwe elektriciteit en een nieuwe vloer moet komen. Die wasmachine gaat dus nog minimaal drie keer moeten verhuisd worden en zal nog zeker 2 jaar op de oude elektriciteit (die afgekeurd is) en op de oude waterleiding (staat: onbekend maar van dubieuze kwaliteit) aangesloten zijn. Het leek ons geen goed idee om onder die omstandigheden een nieuw machine te kopen. Een zoektocht van nog geen 5 minuten op het internet leverde een AEG van drie jaar op, A-label qua energieverbruik en 6 kilo capaciteit op nog geen 10 km van ons voor de ronde prijs van 200 euro. Sold! riep de veilingmeester in mij.

Excuses voor de slechte foto maar de verlichting in de berging werkt niet meer (zie: oude elektriciteit).

Op de terugweg naar huis was ik behoorlijk tevreden. Die tevredenheid had 2 redenen: Warren Buffett en Benny de bricoleur.

Warren Buffett heeft me namelijk geleerd dat: price is what you pay value is what you get. Wij hadden voor de wasmachine 200 euro betaald maar de value die we kregen was vele malen groter. Reken ne keer mee. Als een wasmachine van 200 euro slechts 2 jaar meegaat dan moet een een wasmachine van 1000 euro al 10 jaar meegaan om evenveel value te geven (en dan gaan we nog voorbij aan het feit dat ne mens bij aankoop van die 200 euro wasmachine nog 800 euro in the pocket houdt die men in pakweg Berkshire Hathaway kan investeren). Als ons tweedehands machine het drie jaar volhoudt, awel dan moet een nieuwe machine het al 15 jaar volhouden!! En vind nog maar ne keer een wasmachine dat 15 jaar meegaat (die 50 euro reparatiekost om nog 1 jaar langer te kunnen wassen met onze oude machine was trouwens uitstekende waarde: een nieuwe 1000 euro machine moet het al twintig jaar volhouden om gelijk te komen). De kernvraag is dus: hoe lang gaat dat 2dehands spullement nog meegaan? Langer dan twee jaar en we zitten gebeiteld. Dat brengt ons bij Benny de bricoleur.

Die 200 euro heeft ons namelijk nog iets anders opgeleverd behalve een wasmachine. We hebben nu het adres en telefoonnummer van Benny de bricoleur. Benny de bricoleur is de man die ons de wasmachine heeft verkocht. Benny de bricoleur is het soort bricoleur die graag dingen uit elkaar haalt en maakt. Wasmachines dus, maar ook moto’s en oldtimers (zowel auto als tractor blijkt). Nu, bricoleurs zijn er in alle kleuren en maten. Ne slechte bricoleur mijdt ge beter als de pest want die vernietigd waarde. Maar ne goede bricoleur is zijn gewicht in goud waard. Want dat zijn het soort mannen die voor 30 euro iets maken waarvoor ge bij de fabrikant zelf 300 euro zou kwijt zijn (of nog erger: dat ze zeggen dat het kapot is en ge beter ne nieuwe koopt!). Ne goede bricoleur leidt u weg van de platgetreden paden en vind oplossingen voor problemen waar niemand anders aan denkt. Bricoleurs maken deel uit van een informeel economisch weefsel. En dat informeel weefsel wint serieus aan belang in tijden van crisis (kijk maar naar Griekenland en Spanje).

Buffett is mijne financiële bricoleur, benny wasmachines, moto’s en auto’s. Mijn vader is ne fietsbricoleur en onze gebuur nen tuinbricoleur. Dat begint een aardige collectie te worden.

Read Full Post »

Naakt de winter in

Neen beste lezers, we zijn hier ten huize Boerenerf geen lid geworden van 1 of andere ijsberen-nudistengroep (wie dat denkt, kent duidelijk madam –a.k.a. de kouwelijke- Boerenerf niet!

Het is ons huis dat we geheel naakt de winter injagen. In november vorig jaar was al de bovenste helft van de klimop verwijderd. En twee weken terug vond mijn vader dat het nu wel lang genoeg had geduurd om de onderste helft onder handen te nemen. En als mijn vader iets in zijn hoofd heeft zal het ook gebeuren.

Eerst wat uitdunnen met de haagschaar.

Moeder keek toe en zag dat het goed was.

Daarna was het tijd om de klimop van de muren te halen als betrof het een dikke zware bananenschil.

Na nog wat kappen (de klimop had zich rond een anker in de muur gewikkeld)en trekken (dat spul bleef maar aan die muur plakken!) kwam het dan toch los.

Daarna hebben we met de kettingzaag die grote lap in wat beter handelbare kleinere stukken gezaagd.

De oorspronkelijke stam was in al die jaren tot een zeer respectabele dikte gegroeid.

Maar na uren zwoegen (en de zaterdag daarna nog eens uren zwoegen om alles naar het containerpark te verslepen) was die kant van het huis eindelijk opgekuisd.

De naakte gevel zullen we wel nog ne keer met een hogedrukreiniger onder handen nemen (en hier en daar hervoegen). Maar al met al ben ik vrij tevreden met de staat van de buitenmuur (de onaangename verrassingen vallen hier serieus goed mee, goede koop dat boerenerfke).

De gebuur zijn aanhangwagen (dezelfde als in november 2011) lag weer goed vol. Zo’n 800 a 900 kg schatte hij plus daarna nog ne keer onze remorque met de restjes: toch ook een slordige 200 kg. Alles bij elkaar is er dus zo’n 1,8 a 2 ton klimop van die muur gekomen. Denk dat we het deze winter gaan voelen dat we aan die kant een serieuze isolatielaag kwijt zijn! Madam Boerenerf loopt nu al te mopperen dat het kouder is in huis.

Read Full Post »

verlof noemen ze dat dan

Pfff, wat een verlof. Rusten was er niet bij.

Op het einde van april had ik al 4 dagen genomen. Die dagen zijn gebruikt om te verven. En met verven bedoel ik eerst twee dagen de muren en plafond kuisen. Onze chappers hebben namelijk snel en degelijk werk geleverd (voor al bij al nog een schappelijke prijs) maar ze hadden serieus gesmost ook. Chappe vanonder op de muur, oké dat snap ik. Chappe tot halfweg de muur, allé kom, daar kan ik ook nog inkomen. Maar chappe tot op den plafond!? Hoe dat ze dat gedaan hebben, het is me nog steeds een raadsel. Maar het was wel zo. En het betekende ook dat mijn vader en ik eerst twee volle dagen gespendeerd hebben aan het afkuisen van alle muren en de volledige plafond.

Daarna hebben we de muren en plafond in de grondlaag gezet. Als ge weet dat de eerste verdieping 9 op 10 meter is en de kamers 2,40 meter hoog zijn dan weet ge dat we over een oppervlakte spreken. En zo verven boven u hoofd, dat voelt ge aan u schouders (en uwe nek). De doe-het-zelf zaken hadden net die week promo op de grondverf, dus voor de portemonnee kwam dat goed uit.

Deze week had ik opnieuw 4 dagen verlof. Het was opnieuw travakken. Voor de eindlaag hebben we gekozen voor sigma-verf (ook met een schone korting). Dinsdag was plafonddag, woensdag de kleuraccenten in drie kamers.

Dat groen is twee keer dezelfde kleur maar op de bovenste foto zat het zonlicht op de geverfde muur. De tweede foto geeft het beste weer hoe de kleur er echt uitziet. Olijfgroen is voor de logeerkamers.

Voor mijn kamer heb ik rood gekozen:

Dit was de eerste laag. Voor rood moet ge blijkbaar eerst een grijze laag aanbrengen en dan pas het rood (anders blijft ge naar het schijnt dat wit zien, ongeacht hoeveel lagen ge er opsmeert).

Donderdag heb ik dan de tweede laag aangebracht (en het ziet er serieus sjiek uit) en in 1 logeerkamer nog een derde laag groen (de tweede laag was net niet perfect). Daarna ook nog ne keer de tuin volledig gemaaid (voor de eerste keer dit jaar). ‘s Avonds was ik redelijk pompaf (en toch nog twee posts geschreven!). Maar kijk, vrijdag mag ik gaan werken!

Read Full Post »

Geduld is een schone deugd

Geduld blijkt echter ook een deugd die sommige van onze lezers ontberen. Vooral de lezers die met Madame Boerenerf  samenwerken.

Regelmatig werd er haar op het werk gevraagd hoe het nu met die bankkluis zat. Toegegeven, ik heb jullie een beetje op jullie honger laten zitten. Maar d’er was wel een beetje meer werk dan enkel die bankkluis uit de muur wrikken (alhoewel dat wel het zwaarste werk bleek). Twee muren moesten immers volledig pleistervrij gemaakt worden. Kwestie van nieuwe, deftige EN kaarsrechte pleister te kunnen aanbrengen en vervolgens onze nieuwe trap tot op de millimeter correct te kunnen plaatsen. Tegen deze muur komt de trap:

Ik ben content van mijn eigen werk. Nu de pleisteraar nog (maar boven heeft die perfect werk afgeleverd, ik heb er dus alle vertrouwen in dat dat hier ook het geval zal zijn).

Hieronder zie je het gat dat de bankkluis in de muur heeft achtergelaten (nog een half steentje verder en ik zat in de andere kamer). Vader Boerenerf heeft dat ondertussen al schoon toegemetseld.

‘En waar is die bankkluis dan naartoe?’, hoor ik jullie tot hier zuchten. HIER zie, de trofee mijner noeste arbeid! Driewerf victorie!!

Wel nog altijd potdicht, grrr! Pa, hebdegij uw slijpschijf mee?

En dan, na een kwartier slijpen, eindelijk de ontknoping. Zat er nog iets in die kluis en zo ja, wat zit er dan wel in?

(trommelgeroffel)

Niks! Noppes! Nougabollen! Rien! Zero!

Godmiljaardenondemille, we zullen nog wat moeten gaan werken om de verbouwingen hier te bekostigen.

Read Full Post »

Ecopremie

Ons verbouwingen slepen hier ietske langer aan dan we zelf gedacht hebben. Dat is vooral omdat wij voor onze aannemers een ‘klein werkske’ zijn. Het boerenerf komt dan ook maar aan de beurt als ze een gaatje hebben tussen twee andere grote werven. Toen de nieuwe regering plotseling besloot om de subsidies voor nieuwe vensters te schrappen was het wel efkes verschieten. Want die subsidies + extra sparen ging zorgen voor de financiering van de volgende verbouwingen (meneer Di Rupo: met zulke zotternijen draait ge dus eigenhandig de economie de nek om). Ne keer dat het stof ging liggen bleken we toch nog bij de goede te zijn: hoera hoezee, kom maar af mannen!

Eerst hebben ze het trapgat vergroot (voor de nieuwe trap die gaat komen, het hoe en waarom van die nieuwe trap kunt ge hier zien). In alle eerlijkheid, een ganse verbetering, d’er komt nu ook meer zonlicht van boven tot op de benedenverdieping (en ‘t was daar juist een donkere hoek).

En dan natuurlijk de nieuwe vensters geplaatst. Hoogrendementsglas in schoon Merantihout (RAL-kleur 9001 als ge echt alles wilt weten).

Zo zag het er origineel uit: een mottig oud venster dat 1 groot tochtgat was.

En zo ziet het er nu uit: een schoon nieuw venster en 0 tocht.

Alle andere vensters zijn natuurlijk ook gebeurd.

Drie stuks zijn er zo geplaatst plus het grote venster van de eerste foto en dan nog 2 kleine venstertjes. Dat wordt een schone factuur. Dikke sjans dus dat we er nog subsidies voor krijgen (voor de vensters beneden gaan we eerst eens zien wat de Vlaamse overheid gaat doen, we kijken naar u meneer Peeters!).

Read Full Post »

Sensation White

Als die mannen van sensation nog een bijkomende locatie zoeken voor één van hun witte feestjes kunnen ze steeds terecht op het boerenerf. Onze bovenverdieping is namelijk wit. Volledig wit. Plafond, muren en de vloer eigenlijk ook. Alles wit. Behalve de dakwerkers die vorige week onze dakgoot en klimop in orde hebben gebracht werd er toen ook gepleisterd. ’t was hier redelijk druk. Met nesten buiten en nesten binnen. Vooral de brol binnen was nogal, euh, onpraktisch. De gang vol gyproc en een vervaarlijk machine. ’t is een half mirakel dat we geen been gebroken hebben.

 

De werkmannen hadden wel wat bescherming op de grond aangebracht maar madam Boerenerf heeft er toch serieus mogen op schrobben om het allemaal weer proper te krijgen want het was vuil! Wit vuil weliswaar maar dat blijft toch vuil.

 

 

 Eén ding is zeker, dit jaar wordt het een witte kerst ten huize Boerenerf 😉

 

Read Full Post »

Beste Larry en Sergey

Sinds gisteren is het boerenerf ook op google maps te bewonderen. Dank daarvoor.

Maar mag ik u er beleefd, doch met enige aandrang op wijzen dat ondertussen de dakgoot vervangen is en de klimop grotendeels verwijderd?

Het resultaat van deze noeste arbeid kunt u hieronder bewonderen.

Noeste arbeid die wij hebben laten uitvoeren door de dakwerkers die de dakgoot kwamen herstellen. Zelf ben ik niet zo een held, hoog op een ladder. Daar is trouwens serieus wat afgekomen. Maar liefst twee gigantische stapels.

Alles bij elkaar meer dan 800 kg die ik eigenhandig op de overbuur zijn aanhangwagen heb geladen. Wat was ik blij dat die aanhangwagen dankzij de wonderen der hydraulica in 1 vloeiende beweging kon leeggekieperd worden (anders was het twee keer zwoegen, techniek ’t is toch iets wonderlijk maar dat hoef ik jullie twee heren niet te vertellen).

 Nu moet ik nog de andere helft van de klimop verwijderen (dat spul woekert een beetje te hard, klimhortensia lijkt me wat beheersbaarder). Ook moeten er nog nieuwe vensters geplaatst worden en een nieuwe deur. Dus als u over een jaar of 5 uw beroemde google-car nog eens door het Hageland kunt laten passeren dan bent u meteen weer up to date.

Met vriendelijke groeten,

meneer Boerenerf

 

Read Full Post »